آتش‌افروزیِ جدید در منطقه‌ی خلیج‌فارس، حرکت غیرمنطقیِ دیگری است که جز برای تامین منافع بلندمدتِ مستکبرین و عمّال آن‌ها را انجام نمی‌شود. ابعاد مختلفِ حمله‌ی نظامیِ عربستان‌سعودی به یمن، سبب نگارش چند نکته در این خصوص شده است:

1- سرزمین پر رمز و راز «یمن» فقط بخاطر وقایع اخیر، مهم و قابل‌توجه نیست. نگاهی به کلمات معصومین(علیهم‌السلام) نشان می‌دهد که زادگاه «مالک اشتر» و «اویس قرنی»، از مناطق پرخبر و مورد توجه در دوران پیش از ظهور حضرت مهدی (ارواحنا فداه) است.[1] «سید یمانی» از شخصیت‌های بسیار محترمی است که وعده‌ی ظهورش قبل از ظهور حضرت حجت (عجل‌الله فرجه) داده شده و در خصوص موقعیّت جغرافیایی قیام یمانی هم به شهرهایی مثل «صنعا»، «عدن»، «کنده» و منطقه‌ی «ابین» اشاره شده است. [2]

2- هم‌پیمانی دولت‌های غربی و عربی برای سرکوب انقلاب مردم یمن، که با معرکه‌گردانی رژیم مرتجع عربستان سعودی، آغاز شده است انسان را به یاد جنگ تحمیلی هشت ساله علیه انقلاب نوپای ایران اسلامی می‌اندازد. آن‌روزها هم مستکبرین عالم و مرتجعین منطقه، صدام را برای نابودی جمهوری‌اسلامی، کوک کرده بودند و از هیچ کمکی هم فروگذار نکردند. فقط در شش ماه اول جنگ تحمیلی، چهار کشور عربستان، کویت، امارات و قطر، بیش از 23 میلیارد دلار به صدام کمک کردند.[3] اما نتیجه چه شد؟ حتی یک وجب از خاک پاک کشورمان هم از دست نرفت و عراق هم به عنوان متجاوز شناخته شد. امروز هم شباهت انقلاب اسلامی یمن با انقلاب اسلامی ایران -از این جهت- جالب توجه است.

3

- عربستان سعودی، توجیه حمله به یمن را دفاع از رییس‌جمهور قانونی این کشور یعنی «منصور هادی» عنوان کرده است در حالی‌که او از سمت ریاست‌جمهوری یمن استعفا داده بود و سپس به عربستان گریخت. سوال بی‌پاسخ این است که چرا عربستان سعودی در جریان حمله‌ی داعش به سوریه و عراق، به کمک مردم این کشورها نرفته و مواضع داعش را بمباران نکرده است؟ چرا در طول حملات ددمنشانه‌ی رژیم صهیونیستی به مردم مظلوم غزه، سعودی‌ها رگ غیرتشان نجنبید و به اسراییل، حمله نکردند؟ چرا در طی سالیان طولانی هیچ حرکتی علیه آمریکا و اسراییل، از سوی خادمان حریمین شریفین(!) دیده نشده است؟

4- در روزهایی که از حملات هواپیماهای سعودی به یمن می‌گذرد بیشترین آمار تلفات و زخمی‌ها مربوط به زنان و کودکان است. سعودی‌ها حتی به اردوگاه آوارگان هم حمله کردند.[4] وقتی پای کشته‌شدن زن و کودک به میان می‌آید اولین چیزی که به ذهن‌ها خطور می‌کند اقدام‌های وحشیانه و جنایتکارانه‌ی رژیم کودک‌کش اسراییل علیه مظلومین فلسطینی و لبنانی است. سعودی‌ها در این زمینه، ظاهرا خیلی دوست دارند هم‌ردیف صهیونیست‌ها محسوب شوند و به همین دلیل، این‌روزها شاهد تقلب و تقلید رژیم پادشاهی عربستان از اسراییل هستیم!

اللهم انصر الاسلام و اهله

---------------------------------------------------
پی‌نوشت:

1- کورانی، مهدی، عصر ظهور، ترجمه‌ی مهدی حقّی، ص149

2- فتلاوی، مهدی حمد، رایات الهدی و الضلال فی عصر الظهور، ص101

3- کمک اعراب به صدام در هشت سال دفاع مقدس

4- قتل‌عام زنان و کودکان در حمله به اردوگاه آوارگان

به نقل ازپایگاه اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری، بطور کلّى اجاره به شرط قرض صحیح است (مثلاً اگر صاحب خانه به مستأجر بگوید: «خانه‌ام را به این مبلغ معیّن ـ مثلاً ده تومان ـ به شما اجاره دادم به شرط اینکه فلان مبلغ معیّن ـ مثلاً صد هزار تومان ـ به من قرض‌الحسنه بدهید» و مستأجر قبول کند، اشکال شرعى ندارد)،

ولى قرض به شرط اجاره، صحیح نیست،

??و در صورت اوّل هم باید اجاره به نحو متعارف باشد، یعنى خانه‌اى که بطور متعارف اجاره‌اش از قرار ماهى مثلاً دویست هزار تومان است نمى‌شود بخاطر گرفتن قرض به ماهى هزار تومان تنزّل کند زیرا چنین اجاره‌اى متعارف نیست بلکه ممکن است آن را مثلاً به صد هزار تومان تقلیل داد، و از همین جا معلوم شد اجاره به شرطِ رهنِ کامل (یعنى در قبال دریافت قرض، هیچ مبلغى را از مستأجر طلب نکند) نیز صحیح نمى‌باشد؛ و در هر صورت نماز و وضویى که در خانه با رضایت و اجازه صاحب خانه انجام شده صحیح است.

این امنیه سیه چرده، پدر رضا شاه است که از بادکوبه به ایران مهاجرت کرد و مدت‌ها جزو عساکر قزاق بود. اما بعدها به علت اعتیاد به مواد مخدر (که در آن زمان منع قانونی نداشت و استعمال آن آزاد بود) از سپاه قزاق اخراج شد و به خدمت کامران میرزا نایب السلطنه درآمد. (امنیه دولتی شد) در تمام دوران خدمت 17 ساله رضا شاه و در طول 37 سال سلطنت محمدرضا شاه هیچ تاریخ نگار و نویسنده‌ای حق نداشت به این مطلب اشاره کند و هیچ عکسی از پدر رضا شاه به چاپ نرسید و هر وقت این عکس معروف به مناسبت‌های تاریخی در نشریات چاپ می‌شد، فقط زیر آن می‌نوشتند: «میرزا رضا کرمانی» قاتل ناصرالدین شاه! و اشاره ای به نام امنیه ای که زنجیر میرزا رضا را در دست داشت نمی‌کردند.

 سیزده بدر از زبان شهید مطهری

     رخشنده اعتصامی ‌مشهور به پروین اعتصامی ‌در روز 25 اسفند سال 1285 شمسی در تبریز تولد یافت و از ابتدا زیر نظر پدر به رشد پرداخت.در کودکی با پدر به تهران آمد.ادبیات فارسی و ادبیات عرب را نزد وی قرار گرفت و از محضر ارباب فضل و دانش که در خانه پدرش گرد می‌آمدند؛بهره‌ها یافت و همواره آنان را از قریحه ی سرشار و استعدادخارق‌العاده خویش دچار حیرت می‌ساخت. در هشت سالگی به شعر گفتن پرداخت و مخصوصاً با به نظم کشیدن قطعات زیبا و لطیف که پدرش از کتب خارجی (فرنگی- ترکی و عربی) ترجمه می‌کرد؛ طبع آزمایی می‌نمود و به پرورش ذوق می‌پرداخت.                                                                                     در سال 1314 چاپ اول دیوان پروین اعتصامی،شاعره توانای ایران به همت پدر ادیب و گرانمایه اش انتشار یافت و دنیای فارسی  زبان از ظهور بلبل داستانسرای دیگری در گلزار پر طراوت و صفای ادب فارسی آگاهی یافت و از غنچه ی معطر ذوق و طبع او محفوظ شد.کمتر زنی از میان سخنگویان اقبالی همچون پروین داشت که در دورانی این چنین کوتاه شهرتی فراگیر داشته باشد. پنجاه سال و اندی است که از درگذشت این شاعره بنام می‌گذرد و همگان اشعار پروین را می‌خوانند و وی را ستایش می‌کنند و بسیاری از ابیات آن به صورت ضرب المثل به زبان خاص و عام جاری گشته است.                                                                      شعر پروین شیوا، ساده و دلنشین است. مضمون‌های متنوع پروین مانند باغ پرگیاهی است که به راستی روح را نوازش می‌دهد. اخلاق و همه ی تعابیر و مفاهیم زیبا و عادلانه ی آن چون ستاره ای تابناک بر دیوان پروین می‌درخشد؛ چنانکه استاد بهار در مورد اشعار وی می‌فرمایند:« پروین در قصاید خود پس از بیانات حکیمانه و عارفانه روح انسان را به سوی سعی و عمل امید، حیات، اغتنام وقت، کسب کمال، همت، اقدام نیک بختی و فضیلت سوق می‌دهد.»

     پدر پروین میرزا یوسف اعتصامی ‌(اعتصام الملک) پسر میرزا ابراهیم خان مستوفی ملقب به اعتصام الملک از اهالی آشتیان بود. اودر 1291 هـ.ق در تبریز به دنیا آمد. ادب عرب و فقه و اصول و منطق و کلام و حکمت قدیم و زبان‌های ترکی و فرانسه را در تبریز آموخت و در لغت عرب احاطه کامل یافت.

     کتاب (تربیت نسوان) او که ترجمه (تحریر المراة) قاسم امین مصری بود به سال 1318 هـ.ق انتشار یافت که در آن روزگار تعصب عام و بی خبری عموم از اهمیت پرورش بانوان در جامعه ایرانی رخ می‌نمود.

    اعتصام الملک از پیش قدمان راستین تجدد ادبی در ایران و به حق از پیشوایان تحول نثر فارسی است. چه او با ترجمه شاهکارهای نویسندگان بزرگ جهان، در پرورش استعدادهای جوانان، نقش بسزا داشت. او علاوه بر ترجمه بیش از 17 جلد کتاب در بهار 1328 هـ.ق مجموعه ادبی نفیس و پرارزشی به نام (بهار) منتشر کرد که طی انتشار 24 شماره در دو نوبت توانست مطالب سودمند علمی- ادبی- اخلاقی- تاریخی- اقتصادی و فنون متنوع را به روشی نیکو و روشی مطلوب عرضه کند. 

ویژگی سخن پروین    
      پروین در قصایدش پیرو سبک متقدمین به ویژه ناصرخسرو است و اشعارش بیشتر شامل مضامین اخلاقی و عرفانی می‌باشد. پروین موضوعات حکمتی و اخلاقی را با چنان زبان ساده و شیوایی بیان می‌دارد که خواننده را از هر طبقه تحت تاثیر قرار می‌دهد. او در قدرت کلام و چیره دستی بر صنایع و آداب سخنوری هم پایه‌ی گویندگان نامدار قرار داشته و در این میان به مناظره توجه خاص دارد و این شیوهء را که شیوهء شاعران شمال و غرب ایران بود احیاء می‌نماید. پروین تحت تاثیر سعدی و حافظ بوده و اشعارش ترکیبی از دو سبک خراسانی و سبک عراقی است.

    چاپ اول دیوان که آراسته به دیباچه پر مغز شاعر و استاد سخن شناس ملک الشعرای بهار و حاوی نتیجه بررسی و تحقیق او در تعیین ارزش ادبی و ویژگی‌های سخن پروین بود شامل بیش از یک صد و پنجاه قصیده و مثنوی در زمان شاعر و با قطعه ای در مقدمه از خود او تنظیم شده بود. پروین با اعتقاد راسخ به تأثیر پدر بزرگوارش در پرورش طبعش، دیوان خود را به او تقدیم می‌کند.قریحه سرشار و استعداد خارق‌العاده پروین در شعر همواره موجب حیرت فضلا و دانشمندانی بود که با پدرش معاشرت داشتند، به همین جهت برخی بر این گمان بودند که آن اشعار از او نیست.

     پروین اعتصامی ‌بی تردید بزرگترین شاعر زن ایرانی است که در طول تاریخ ادبیات پارسی ظهور نموده است. اشعار وی پیش از آنکه به صورت دیوان منتشر شود در مجلد دوم مجله بهار که به قلم پدرش مرحوم یوسف اعتصام الملک انتشار می‌یافت؛ چاپ می‌شد. (1302 ـ 1300 خورشیدی) دیوان اشعار پروین اعتصامی‌که شامل 6500 بیت از قصیده و مثنوی و قطعه است تاکنون چندین بار به چاپ رسیده است.مقدمه ی دیوان به قلم شادروان استاد محمد تقی ملک الشعرای بهار است که پیرامون سبک اشعار پروین و ویژگیهای اشعار او نوشته است.

سخن آخر        
عمر پروین بسیار کوتاه بود،او در 16 فروردین سال 1320 خورشیدی به علت بیماری حصبه در سن34 سالگی در تهران زندگی را بدرود گفت و پیکر او را به قم بردند و در جوار قبر پدر دانشمندش در مقبره خانوادگی بخاک سپردند.      

پروین برای سنگ مزار خود نیز قطعه اندوهباری سروده که هم اکنون بر لوح نماینده مرقدش حک شده است:

این که خاک سیهش بالین است     اختر چرخ ادب پروین است  

گر چه جز تلخی ز ایام ندید      هر چه خواهی سخنش شیرین است         
صاحب آن همه گفتار امروز      سائل فاتحه و یاسین است           
دوستان به که ز وی یاد کنند     دل بی دوست دلی غمگین است   

25اسفندماه روزبزرگداشت پروین اعتصامی گرامی باد